Πολυκλείτῳ

See also: πολυκλείτῳ and Πολύκλειτο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.klěː.tɔːi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈkli.to/

Proper noun

Πολῠκλείτῳ • (Polŭkleítōi) m

dative singular of Πολῠ́κλειτος (Polŭ́kleitos, “Polyclitus”)