Ποτιδαιάτης
Ancient Greek
Alternative forms
- Ποτειδεᾱ́της (Poteideā́tēs) — Attic
- Ποτειδαιᾱ́της (Poteidaiā́tēs)
- Ποτῑδαιήτης (Potīdaiḗtēs) — Ionic
Etymology
From Ποτῑ́δαιᾰ (Potī́daiă, “Potidaea”) + -της (-tēs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /po.tiː.dai̯.ǎː.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /po.ti.dɛˈa.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /po.ti.ðɛˈa.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /po.ti.ðeˈa.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /po.ti.ðeˈa.tis/
Noun
Ποτῑδαιᾱ́της • (Potīdaiā́tēs) m (genitive Ποτῑδαιᾱ́του); first declension
- an inhabitant of Potidaea; a Potidaean
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Ποτῑδαιᾱ́της ho Potīdaiā́tēs |
τὼ Ποτῑδαιᾱ́τᾱ tṑ Potīdaiā́tā |
οἱ Ποτῑδαιᾶται hoi Potīdaiâtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Ποτῑδαιᾱ́του toû Potīdaiā́tou |
τοῖν Ποτῑδαιᾱ́ταιν toîn Potīdaiā́tain |
τῶν Ποτῑδαιᾱτῶν tôn Potīdaiātôn | ||||||||||
| Dative | τῷ Ποτῑδαιᾱ́τῃ tōî Potīdaiā́tēi |
τοῖν Ποτῑδαιᾱ́ταιν toîn Potīdaiā́tain |
τοῖς Ποτῑδαιᾱ́ταις toîs Potīdaiā́tais | ||||||||||
| Accusative | τὸν Ποτῑδαιᾱ́την tòn Potīdaiā́tēn |
τὼ Ποτῑδαιᾱ́τᾱ tṑ Potīdaiā́tā |
τοὺς Ποτῑδαιᾱ́τᾱς toùs Potīdaiā́tās | ||||||||||
| Vocative | Ποτῑδαιᾶτᾰ Potīdaiâtă |
Ποτῑδαιᾱ́τᾱ Potīdaiā́tā |
Ποτῑδαιᾶται Potīdaiâtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- Ποτῑδαιᾱτῐκός (Potīdaiātĭkós)
Descendants
- Greek: Ποτιδαιάτης (Potidaiátis)
- Latin: Potīdaeātēs
References
- “Ποτιδαιάτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,023
- Ποτιδαιάτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette