Σταγειρίτης
Ancient Greek
Etymology
From Στάγειρος (Stágeiros), Στάγειρᾰ (Stágeiră, “Stagirus; Stagira; Stageira”) + -ῑ́της (-ī́tēs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sta.ɡeː.rǐː.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /sta.ɡiˈri.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sta.ʝiˈri.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sta.ʝiˈri.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sta.ʝiˈri.tis/
Noun
Σταγειρῑ́της • (Stageirī́tēs) m (genitive Σταγειρῑ́του); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Σταγειρῑ́της ho Stageirī́tēs |
τὼ Σταγειρῑ́τᾱ tṑ Stageirī́tā |
οἱ Σταγειρῖται hoi Stageirîtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Σταγειρῑ́του toû Stageirī́tou |
τοῖν Σταγειρῑ́ταιν toîn Stageirī́tain |
τῶν Σταγειρῑτῶν tôn Stageirītôn | ||||||||||
| Dative | τῷ Σταγειρῑ́τῃ tōî Stageirī́tēi |
τοῖν Σταγειρῑ́ταιν toîn Stageirī́tain |
τοῖς Σταγειρῑ́ταις toîs Stageirī́tais | ||||||||||
| Accusative | τὸν Σταγειρῑ́την tòn Stageirī́tēn |
τὼ Σταγειρῑ́τᾱ tṑ Stageirī́tā |
τοὺς Σταγειρῑ́τᾱς toùs Stageirī́tās | ||||||||||
| Vocative | Σταγειρῖτᾰ Stageirîtă |
Σταγειρῑ́τᾱ Stageirī́tā |
Σταγειρῖται Stageirîtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- English: Stagirite
- Greek: Σταγειρίτης (Stageirítis)
- Latin: Stagirītēs