Στύγιος

Ancient Greek

Etymology

From Στύξ (Stúx) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stý.ɡi.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsty.ɡi.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsty.ʝi.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsty.ʝi.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.ʝi.os/

Adjective

Στύγῐος • (Stúgĭos) m (feminine Στῠγίᾱ, neuter Στύγῐον); first/second declension

Stygian
synonym of στυγητός (stugētós, “hateful, abominable”)

Declension

First and second declension of Στῠ́γῐος; Στῠγῐ́ᾱ; Στῠ́γῐον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Στῠ́γῐος Stŭ́gĭos	Στῠγῐ́ᾱ Stŭgĭ́ā	Στῠ́γῐον Stŭ́gĭon	Στῠγῐ́ω Stŭgĭ́ō	Στῠγῐ́ᾱ Stŭgĭ́ā	Στῠγῐ́ω Stŭgĭ́ō	Στῠ́γῐοι Stŭ́gĭoi	Στῠ́γῐαι Stŭ́gĭai	Στῠ́γῐᾰ Stŭ́gĭă
Genitive	Στῠγῐ́ου Stŭgĭ́ou	Στῠγῐ́ᾱς Stŭgĭ́ās	Στῠγῐ́ου Stŭgĭ́ou	Στῠγῐ́οιν Stŭgĭ́oin	Στῠγῐ́αιν Stŭgĭ́ain	Στῠγῐ́οιν Stŭgĭ́oin	Στῠγῐ́ων Stŭgĭ́ōn	Στῠγῐ́ων Stŭgĭ́ōn	Στῠγῐ́ων Stŭgĭ́ōn
Dative	Στῠγῐ́ῳ Stŭgĭ́ōi	Στῠγῐ́ᾳ Stŭgĭ́āi	Στῠγῐ́ῳ Stŭgĭ́ōi	Στῠγῐ́οιν Stŭgĭ́oin	Στῠγῐ́αιν Stŭgĭ́ain	Στῠγῐ́οιν Stŭgĭ́oin	Στῠγῐ́οις Stŭgĭ́ois	Στῠγῐ́αις Stŭgĭ́ais	Στῠγῐ́οις Stŭgĭ́ois
Accusative	Στῠ́γῐον Stŭ́gĭon	Στῠγῐ́ᾱν Stŭgĭ́ān	Στῠ́γῐον Stŭ́gĭon	Στῠγῐ́ω Stŭgĭ́ō	Στῠγῐ́ᾱ Stŭgĭ́ā	Στῠγῐ́ω Stŭgĭ́ō	Στῠγῐ́ους Stŭgĭ́ous	Στῠγῐ́ᾱς Stŭgĭ́ās	Στῠ́γῐᾰ Stŭ́gĭă
Vocative	Στῠ́γῐε Stŭ́gĭe	Στῠγῐ́ᾱ Stŭgĭ́ā	Στῠ́γῐον Stŭ́gĭon	Στῠγῐ́ω Stŭgĭ́ō	Στῠγῐ́ᾱ Stŭgĭ́ā	Στῠγῐ́ω Stŭgĭ́ō	Στῠ́γῐοι Stŭ́gĭoi	Στῠ́γῐαι Stŭ́gĭai	Στῠ́γῐᾰ Stŭ́gĭă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Στῠγῐ́ως Stŭgĭ́ōs			Στῠγῐώτερος Stŭgĭṓteros			Στῠγῐώτᾰτος Stŭgĭṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Latin: Stygius, stygius (see there for further descendants)
→ Russian: стиги́йский (stigíjskij)
→ Serbo-Croatian: stigijski