Συμαῖος

See also: Συμαίος

Ancient Greek

Etymology 1

Σῡ́μη (Sū́mē) +‎ -αῖος (-aîos)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.mâi̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈmɛ.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈmɛ.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈme.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈme.os/

Adjective

Σῡμαῖος • (Sūmaîos) m (feminine Σῡμαίᾱ, neuter Σῡμαῖον); first/second declension

Symaean (of, belonging to, or pertaining to Syme)

Declension

First and second declension of Σῡμαῖος; Σῡμαίᾱ; Σῡμαῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Σῡμαῖος Sūmaîos	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαῖον Sūmaîon	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαῖοι Sūmaîoi	Σῡμαῖαι Sūmaîai	Σῡμαῖᾰ Sūmaîă
Genitive	Σῡμαίου Sūmaíou	Σῡμαίᾱς Sūmaíās	Σῡμαίου Sūmaíou	Σῡμαίοιν Sūmaíoin	Σῡμαίαιν Sūmaíain	Σῡμαίοιν Sūmaíoin	Σῡμαίων Sūmaíōn	Σῡμαίων Sūmaíōn	Σῡμαίων Sūmaíōn
Dative	Σῡμαίῳ Sūmaíōi	Σῡμαίᾳ Sūmaíāi	Σῡμαίῳ Sūmaíōi	Σῡμαίοιν Sūmaíoin	Σῡμαίαιν Sūmaíain	Σῡμαίοιν Sūmaíoin	Σῡμαίοις Sūmaíois	Σῡμαίαις Sūmaíais	Σῡμαίοις Sūmaíois
Accusative	Σῡμαῖον Sūmaîon	Σῡμαίᾱν Sūmaíān	Σῡμαῖον Sūmaîon	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίους Sūmaíous	Σῡμαίᾱς Sūmaíās	Σῡμαῖᾰ Sūmaîă
Vocative	Σῡμαῖε Sūmaîe	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαῖον Sūmaîon	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαῖοι Sūmaîoi	Σῡμαῖαι Sūmaîai	Σῡμαῖᾰ Sūmaîă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Σῡμαίως Sūmaíōs			Σῡμαιότερος Sūmaióteros			Σῡμαιότᾰτος Sūmaiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

Σῡμαῖος • (Sūmaîos) m (genitive Σῡμαίου); second declension

a Symaean (a native or inhabitant of Syme)
- C.E. 12th century, Eustathius of Thessalonica, Παρεκβολαὶ εἰς τὴν Ὁμήρου Ἰλιάδα· Ἐκ τῶν τῆς βῆτα ῥαψῳδίας 318.6–9, (from Marchinus van der Valk’s Commentarii ad Homeri Iliadem pertinentes, vol. I: Praefationem et commentarios ad libros Α–Δ complectens [1971], page 494, lines 20–23):^[1]
  Σύμη δὲ νῆσος, φασί, Καρικὴ καὶ πόλις ὁμώνυμος, ἀπὸ Σύμης τῆς Ἰαλυσοῦ. ἱστορεῖται δὲ καί, ὅτι Μεταποντίς τε καὶ Αἴγλη ὠνομάσθη ποτέ. λέγεται δὲ καὶ πέρδικας μαχίμους φέρειν. ἐθνικὸν αὐτῆς ὁ Συμαῖος.
  Súmē dè nêsos, phasí, Karikḕ kaì pólis homṓnumos, apò Súmēs tês Ialusoû. historeîtai dè kaí, hóti Metapontís te kaì Aíglē ōnomásthē poté. légetai dè kaì pérdikas makhímous phérein. ethnikòn autês ho Sumaîos.
  (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second declension of ὁ Σῡμαῖος; τοῦ Σῡμαίου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σῡμαῖος ho Sūmaîos	τὼ Σῡμαίω tṑ Sūmaíō	οἱ Σῡμαῖοι hoi Sūmaîoi
Genitive	τοῦ Σῡμαίου toû Sūmaíou	τοῖν Σῡμαίοιν toîn Sūmaíoin	τῶν Σῡμαίων tôn Sūmaíōn
Dative	τῷ Σῡμαίῳ tōî Sūmaíōi	τοῖν Σῡμαίοιν toîn Sūmaíoin	τοῖς Σῡμαίοις toîs Sūmaíois
Accusative	τὸν Σῡμαῖον tòn Sūmaîon	τὼ Σῡμαίω tṑ Sūmaíō	τοὺς Σῡμαίους toùs Sūmaíous
Vocative	Σῡμαῖε Sūmaîe	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαῖοι Sūmaîoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: Συμαίος (Symaíos)
→ Latin: Sȳmaeus

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Proper noun

Συμαῖος • (Sumaîos) m (genitive Συμαίου); second declension

a male given name

Declension

Second declension of ὁ Συμαῖος; τοῦ Συμαίου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Συμαῖος ho Sumaîos
Genitive	τοῦ Συμαίου toû Sumaíou
Dative	τῷ Συμαίῳ tōî Sumaíōi
Accusative	τὸν Συμαῖον tòn Sumaîon
Vocative	Συμαῖε Sumaîe
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.