Συριάρχης

Ancient Greek

Etymology

Συρία (Suría) +‎ -άρχης (-árkhēs)

Noun

Συριάρχης • (Suriárkhēs) m (genitive Συριάρχου); first declension

  1. Syriarch

Declension

First declension of ὁ Συριάρχης; τοῦ Συριάρχου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ Συριάρχης
ho Suriárkhēs 		τὼ Συριάρχᾱ
tṑ Suriárkhā 		οἱ Συριάρχαι
hoi Suriárkhai
Genitive τοῦ Συριάρχου
toû Suriárkhou 		τοῖν Συριάρχαιν
toîn Suriárkhain 		τῶν Συριαρχῶν
tôn Suriarkhôn
Dative τῷ Συριάρχῃ
tōî Suriárkhēi 		τοῖν Συριάρχαιν
toîn Suriárkhain 		τοῖς Συριάρχαις
toîs Suriárkhais
Accusative τὸν Συριάρχην
tòn Suriárkhēn 		τὼ Συριάρχᾱ
tṑ Suriárkhā 		τοὺς Συριάρχᾱς
toùs Suriárkhās
Vocative Συριάρχᾰ
Suriárkhă 		Συριάρχᾱ
Suriárkhā 		Συριάρχαι
Suriárkhai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Latin: Syriarcha
    • English: Syriarch
    • French: syriarque

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.