Τραϊανός
Ancient Greek
Etymology
Borrowing from Latin Trāiānus.
Pronunciation
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /tra.i.aˈnos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /tra.i.aˈnos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /tra.i.aˈnos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /tra.i.aˈnos/
Proper noun
Τρᾱϊᾱνός • (Trāïānós) m (genitive Τρᾱϊᾱνοῦ); second declension (Koine)
Inflection
| Case / # | Singular | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Τρᾱϊᾱνός ho Trāïānós | ||||||||||||
| Genitive | τοῦ Τρᾱϊᾱνοῦ toû Trāïānoû | ||||||||||||
| Dative | τῷ Τρᾱϊᾱνῷ tōî Trāïānōî | ||||||||||||
| Accusative | τὸν Τρᾱϊᾱνόν tòn Trāïānón | ||||||||||||
| Vocative | Τρᾱϊᾱνέ Trāïāné | ||||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- Τραϊανούπολις (Traïanoúpolis)