Τυνδαρίδης
Ancient Greek
Etymology
From Τῠνδᾰ́ρεως (Tŭndắreōs, “Tyndareus”) + -ῐ́δης (-ĭ́dēs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /tyn.da.rí.dɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /tyn.daˈri.de̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /tyn.daˈri.ðis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /tyn.daˈri.ðis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /tin.daˈri.ðis/
Proper noun
Τῠνδᾰρῐ́δης • (Tŭndărĭ́dēs) m (genitive Τῠνδᾰρῐ́δου); first declension
- a child of Tyndareus; a Tyndarid
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Τῠνδᾰρῐ́δης ho Tŭndărĭ́dēs |
τὼ Τῠνδᾰρῐ́δᾱ tṑ Tŭndărĭ́dā |
οἱ Τῠνδᾰρῐ́δαι hoi Tŭndărĭ́dai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Τῠνδᾰρῐ́δου toû Tŭndărĭ́dou |
τοῖν Τῠνδᾰρῐ́δαιν toîn Tŭndărĭ́dain |
τῶν Τῠνδᾰρῐδῶν tôn Tŭndărĭdôn | ||||||||||
| Dative | τῷ Τῠνδᾰρῐ́δῃ tōî Tŭndărĭ́dēi |
τοῖν Τῠνδᾰρῐ́δαιν toîn Tŭndărĭ́dain |
τοῖς Τῠνδᾰρῐ́δαις toîs Tŭndărĭ́dais | ||||||||||
| Accusative | τὸν Τῠνδᾰρῐ́δην tòn Tŭndărĭ́dēn |
τὼ Τῠνδᾰρῐ́δᾱ tṑ Tŭndărĭ́dā |
τοὺς Τῠνδᾰρῐ́δᾱς toùs Tŭndărĭ́dās | ||||||||||
| Vocative | Τῠνδᾰρῐ́δη Tŭndărĭ́dē |
Τῠνδᾰρῐ́δᾱ Tŭndărĭ́dā |
Τῠνδᾰρῐ́δαι Tŭndărĭ́dai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Related terms
- Τῠνδᾰ́ρειος (Tŭndắreios)
- Τῠνδᾰρῐ́ς (Tŭndărĭ́s)
Descendants
- Greek: Τυνδαρίδης (Tyndarídis)
- plural: Τυνδαρίδες (Tyndarídes)
- Latin: Tyndaridēs (plural Tyndaridae)
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- tyndareus idem, page 904.
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[2], London: Routledge & Kegan Paul Limited, pages 1,028, 1,029