Φίννοι
Ancient Greek
Etymology
Plural form of Φίννος (Phínnos).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pʰín.nǒi̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpʰinˈny/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈɸinˈny/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈfinˈny/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈfiˈni/
Noun
Φῐ́ννοι • (Phĭ́nnoi) m pl (genitive Φῐ́ννων); first declension
Inflection
| Case / # | Plural | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | οἱ Φῐ́ννοι hoi Phĭ́nnoi | ||||||||||||
| Genitive | τῶν Φῐ́ννων tôn Phĭ́nnōn | ||||||||||||
| Dative | τοῖς Φῐ́ννοις toîs Phĭ́nnois | ||||||||||||
| Accusative | τοὺς Φῐ́ννους toùs Phĭ́nnous | ||||||||||||
| Vocative | Φῐ́ννοι Phĭ́nnoi | ||||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → Latin: Phinnī
References
- ^ Geography (Ptolemy), 3.5.20.