αδίστακτος
Greek
Alternative forms
- αδίσταχτος (adístachtos)
Adjective
αδίστακτος • (adístaktos) m (feminine αδίστακτη, neuter αδίστακτο)
- unscrupulous, ruthless (contemptuous of what is right or honourable)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αδίστακτος (adístaktos) | αδίστακτη (adístakti) | αδίστακτο (adístakto) | αδίστακτοι (adístaktoi) | αδίστακτες (adístaktes) | αδίστακτα (adístakta) | |
| genitive | αδίστακτου (adístaktou) | αδίστακτης (adístaktis) | αδίστακτου (adístaktou) | αδίστακτων (adístakton) | αδίστακτων (adístakton) | αδίστακτων (adístakton) | |
| accusative | αδίστακτο (adístakto) | αδίστακτη (adístakti) | αδίστακτο (adístakto) | αδίστακτους (adístaktous) | αδίστακτες (adístaktes) | αδίστακτα (adístakta) | |
| vocative | αδίστακτε (adístakte) | αδίστακτη (adístakti) | αδίστακτο (adístakto) | αδίστακτοι (adístaktoi) | αδίστακτες (adístaktes) | αδίστακτα (adístakta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδίστακτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδίστακτος, etc.)