αθέμιτος
Greek
Adjective
αθέμιτος • (athémitos) m (feminine αθέμιτη, neuter αθέμιτο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αθέμιτος (athémitos) | αθέμιτη (athémiti) | αθέμιτο (athémito) | αθέμιτοι (athémitoi) | αθέμιτες (athémites) | αθέμιτα (athémita) | |
| genitive | αθέμιτου (athémitou) | αθέμιτης (athémitis) | αθέμιτου (athémitou) | αθέμιτων (athémiton) | αθέμιτων (athémiton) | αθέμιτων (athémiton) | |
| accusative | αθέμιτο (athémito) | αθέμιτη (athémiti) | αθέμιτο (athémito) | αθέμιτους (athémitous) | αθέμιτες (athémites) | αθέμιτα (athémita) | |
| vocative | αθέμιτε (athémite) | αθέμιτη (athémiti) | αθέμιτο (athémito) | αθέμιτοι (athémitoi) | αθέμιτες (athémites) | αθέμιτα (athémita) | |