αιρετικός

See also: αἱρετικός

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek αἱρετικός (hairetikós), the ancient sense: "able to choose", from αἱρέω (hairéō).
Also substantivised. ^[1]^[2]

Pronunciation

IPA^(key): /e.ɾe.tiˈkos/
Hyphenation: αι‧ρε‧τι‧κός

Adjective

αιρετικός • (airetikós) m (feminine αιρετική, neuter αιρετικό)

Declension

Declension of αιρετικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αιρετικός (airetikós)	αιρετική (airetikí)	αιρετικό (airetikó)	αιρετικοί (airetikoí)	αιρετικές (airetikés)	αιρετικά (airetiká)
genitive	αιρετικού (airetikoú)	αιρετικής (airetikís)	αιρετικού (airetikoú)	αιρετικών (airetikón)	αιρετικών (airetikón)	αιρετικών (airetikón)
accusative	αιρετικό (airetikó)	αιρετική (airetikí)	αιρετικό (airetikó)	αιρετικούς (airetikoús)	αιρετικές (airetikés)	αιρετικά (airetiká)
vocative	αιρετικέ (airetiké)	αιρετική (airetikí)	αιρετικό (airetikó)	αιρετικοί (airetikoí)	αιρετικές (airetikés)	αιρετικά (airetiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αιρετικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αιρετικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?)	singular			plural
comparative (?)	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αιρετικότερος (airetikóteros)	αιρετικότερη (airetikóteri)	αιρετικότερο (airetikótero)	αιρετικότεροι (airetikóteroi)	αιρετικότερες (airetikóteres)	αιρετικότερα (airetikótera)
genitive	αιρετικότερου (airetikóterou)	αιρετικότερης (airetikóteris)	αιρετικότερου (airetikóterou)	αιρετικότερων (airetikóteron)	αιρετικότερων (airetikóteron)	αιρετικότερων (airetikóteron)
accusative	αιρετικότερο (airetikótero)	αιρετικότερη (airetikóteri)	αιρετικότερο (airetikótero)	αιρετικότερους (airetikóterous)	αιρετικότερες (airetikóteres)	αιρετικότερα (airetikótera)
vocative	αιρετικότερε (airetikótere)	αιρετικότερη (airetikóteri)	αιρετικότερο (airetikótero)	αιρετικότεροι (airetikóteroi)	αιρετικότερες (airetikóteres)	αιρετικότερα (airetikótera)

Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αιρετικότερος", etc)

Related terms

see: αίρεση f (aíresi, “heresy”)

Noun

αιρετικός • (airetikós) m (plural αιρετικοί)

heretic

Declension

Declension of **αιρετικός**
	singular	plural
nominative	αιρετικός (airetikós)	αιρετικοί (airetikoí)
genitive	αιρετικού (airetikoú)	αιρετικών (airetikón)
accusative	αιρετικό (airetikó)	αιρετικούς (airetikoús)
vocative	αιρετικέ (airetiké)	αιρετικοί (airetikoí)

References

^ αιρετικός - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only (abbreviations)], Centre for the Greek language
^ αιρετικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] αιρετικός - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only (abbreviations)], Centre for the Greek language

[2] αιρετικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]

[2]