ακουστικός
See also: ἀκουστικός
Greek
Etymology
Semantic loan from French acoustique, coined by Joseph Sauveur from Ancient Greek ἀκουστικός (“of or for hearing”).[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /a.ku.stiˈkos/
- Hyphenation: α‧κου‧στι‧κός
Adjective
ακουστικός • (akoustikós) m (feminine ακουστική, neuter ακουστικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ακουστικός (akoustikós) | ακουστική (akoustikí) | ακουστικό (akoustikó) | ακουστικοί (akoustikoí) | ακουστικές (akoustikés) | ακουστικά (akoustiká) | |
| genitive | ακουστικού (akoustikoú) | ακουστικής (akoustikís) | ακουστικού (akoustikoú) | ακουστικών (akoustikón) | ακουστικών (akoustikón) | ακουστικών (akoustikón) | |
| accusative | ακουστικό (akoustikó) | ακουστική (akoustikí) | ακουστικό (akoustikó) | ακουστικούς (akoustikoús) | ακουστικές (akoustikés) | ακουστικά (akoustiká) | |
| vocative | ακουστικέ (akoustiké) | ακουστική (akoustikí) | ακουστικό (akoustikó) | ακουστικοί (akoustikoí) | ακουστικές (akoustikés) | ακουστικά (akoustiká) | |
Related terms
- ακουστική f (akoustikí, “acoustics”)
- ακουστική κιθάρα f (akoustikí kithára, “acoustic guitar”)
- ακουστικό n (akoustikó, “receiver”)
- and see: ακούω (akoúo, “to listen, to hear”)
References
- ^ ακουστικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
- ^ Etymology and history of “acoustique”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.