ακτήμων

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek ἀκτήμων (aktḗmōn).

Adjective

ακτήμων • (aktímon) m (feminine ακτήμων, neuter ακτήμον)

  1. landless

Declension

Declension of ακτήμων
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ακτήμων (aktímon) ακτήμων (aktímon) ακτήμον (aktímon) ακτήμονες (aktímones) ακτήμονες (aktímones) ακτήμονα (aktímona)
genitive ακτήμονος (aktímonos) ακτήμονος (aktímonos) ακτήμονος (aktímonos) ακτημόνων (aktimónon) ακτημόνων (aktimónon) ακτημόνων (aktimónon)
accusative ακτήμονα (aktímona) ακτήμονα (aktímona) ακτήμον (aktímon) ακτήμονες (aktímones) ακτήμονες (aktímones) ακτήμονα (aktímona)
vocative ακτήμων (aktímon)
ακτήμονα (aktímona) 		ακτήμων (aktímon) ακτήμον (aktímon) ακτήμονες (aktímones) ακτήμονες (aktímones) ακτήμονα (aktímona)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.