ανίδωτος
Greek
Adjective
ανίδωτος • (anídotos) m (feminine ανίδωτη, neuter ανίδωτο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανίδωτος (anídotos) | ανίδωτη (anídoti) | ανίδωτο (anídoto) | ανίδωτοι (anídotoi) | ανίδωτες (anídotes) | ανίδωτα (anídota) | |
| genitive | ανίδωτου (anídotou) | ανίδωτης (anídotis) | ανίδωτου (anídotou) | ανίδωτων (anídoton) | ανίδωτων (anídoton) | ανίδωτων (anídoton) | |
| accusative | ανίδωτο (anídoto) | ανίδωτη (anídoti) | ανίδωτο (anídoto) | ανίδωτους (anídotous) | ανίδωτες (anídotes) | ανίδωτα (anídota) | |
| vocative | ανίδωτε (anídote) | ανίδωτη (anídoti) | ανίδωτο (anídoto) | ανίδωτοι (anídotoi) | ανίδωτες (anídotes) | ανίδωτα (anídota) | |