ανίκητος
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἀνίκητος (aníkētos, “unconquered”).
Adjective
ανίκητος • (aníkitos) m (feminine ανίκητη, neuter ανίκητο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανίκητος (aníkitos) | ανίκητη (aníkiti) | ανίκητο (aníkito) | ανίκητοι (aníkitoi) | ανίκητες (aníkites) | ανίκητα (aníkita) | |
| genitive | ανίκητου (aníkitou) | ανίκητης (aníkitis) | ανίκητου (aníkitou) | ανίκητων (aníkiton) | ανίκητων (aníkiton) | ανίκητων (aníkiton) | |
| accusative | ανίκητο (aníkito) | ανίκητη (aníkiti) | ανίκητο (aníkito) | ανίκητους (aníkitous) | ανίκητες (aníkites) | ανίκητα (aníkita) | |
| vocative | ανίκητε (aníkite) | ανίκητη (aníkiti) | ανίκητο (aníkito) | ανίκητοι (aníkitoi) | ανίκητες (aníkites) | ανίκητα (aníkita) | |