αναβολισμός
Greek
Noun
αναβολισμός • (anavolismós) m (uncountable)
Declension
| singular | |
|---|---|
| nominative | αναβολισμός (anavolismós) |
| genitive | αναβολισμού (anavolismoú) |
| accusative | αναβολισμό (anavolismó) |
| vocative | αναβολισμέ (anavolismé) |
αναβολισμός • (anavolismós) m (uncountable)
| singular | |
|---|---|
| nominative | αναβολισμός (anavolismós) |
| genitive | αναβολισμού (anavolismoú) |
| accusative | αναβολισμό (anavolismó) |
| vocative | αναβολισμέ (anavolismé) |