αναπληρωτής
Greek
Etymology
Learnedly from αναπληρώ(νω) (anapliró(no)) + -τής (-tís), a calque of French suppléant.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.na.pli.ɾoˈtis/
- Hyphenation: α‧να‧πλη‧ρω‧τής
Noun
αναπληρωτής • (anaplirotís) m (plural αναπληρωτές, feminine αναπληρώτρια)
- deputy
- substitute, replacement (person)
- αναπληρωτής καθηγητής ― anaplirotís kathigitís ― supply teacher
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναπληρωτής (anaplirotís) | αναπληρωτές (anaplirotés) |
| genitive | αναπληρωτή (anaplirotí) | αναπληρωτών (anaplirotón) |
| accusative | αναπληρωτή (anaplirotí) | αναπληρωτές (anaplirotés) |
| vocative | αναπληρωτή (anaplirotí) | αναπληρωτές (anaplirotés) |
Related terms
- αναπλήρωση (anaplírosi, “replacement”) (action)
- see: αναπληρώνω (anapliróno, “to replace”)
References
- ^ αναπληρωτής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language