αναποκατάστατος

Greek

Adjective

αναποκατάστατος • (anapokatástatos) m (feminine αναποκατάστατη, neuter αναποκατάστατο)

  1. insolvent (bankrupt)
  2. unreformed (sinner)
  3. unrehabilitated (criminal)
  4. (architecture) unrestored
  5. (obsolete) not settled down (man)
  6. (obsolete) unmarried (woman)

Declension

Declension of αναποκατάστατος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αναποκατάστατος (anapokatástatos) αναποκατάστατη (anapokatástati) αναποκατάστατο (anapokatástato) αναποκατάστατοι (anapokatástatoi) αναποκατάστατες (anapokatástates) αναποκατάστατα (anapokatástata)
genitive αναποκατάστατου (anapokatástatou) αναποκατάστατης (anapokatástatis) αναποκατάστατου (anapokatástatou) αναποκατάστατων (anapokatástaton) αναποκατάστατων (anapokatástaton) αναποκατάστατων (anapokatástaton)
accusative αναποκατάστατο (anapokatástato) αναποκατάστατη (anapokatástati) αναποκατάστατο (anapokatástato) αναποκατάστατους (anapokatástatous) αναποκατάστατες (anapokatástates) αναποκατάστατα (anapokatástata)
vocative αναποκατάστατε (anapokatástate) αναποκατάστατη (anapokatástati) αναποκατάστατο (anapokatástato) αναποκατάστατοι (anapokatástatoi) αναποκατάστατες (anapokatástates) αναποκατάστατα (anapokatástata)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.