αναπολόγητος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναπολόγητος (anapológētos, “without excuse or defence”).

Adjective

αναπολόγητος • (anapológitos) m (feminine αναπολόγητη, neuter αναπολόγητο)

  1. undefended
  2. without a hearing

Declension

Declension of αναπολόγητος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αναπολόγητος (anapológitos) αναπολόγητη (anapológiti) αναπολόγητο (anapológito) αναπολόγητοι (anapológitoi) αναπολόγητες (anapológites) αναπολόγητα (anapológita)
genitive αναπολόγητου (anapológitou) αναπολόγητης (anapológitis) αναπολόγητου (anapológitou) αναπολόγητων (anapológiton) αναπολόγητων (anapológiton) αναπολόγητων (anapológiton)
accusative αναπολόγητο (anapológito) αναπολόγητη (anapológiti) αναπολόγητο (anapológito) αναπολόγητους (anapológitous) αναπολόγητες (anapológites) αναπολόγητα (anapológita)
vocative αναπολόγητε (anapológite) αναπολόγητη (anapológiti) αναπολόγητο (anapológito) αναπολόγητοι (anapológitoi) αναπολόγητες (anapológites) αναπολόγητα (anapológita)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.