αναστάτωμα
Greek
Noun
αναστάτωμα • (anastátoma) n (plural αναστατώματα)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναστάτωμα (anastátoma) | αναστατώματα (anastatómata) |
| genitive | αναστατώματος (anastatómatos) | αναστατωμάτων (anastatomáton) |
| accusative | αναστάτωμα (anastátoma) | αναστατώματα (anastatómata) |
| vocative | αναστάτωμα (anastátoma) | αναστατώματα (anastatómata) |
Synonyms
- ανακατωσούρα f (anakatosoúra)
- αλαλούμ n (alaloúm) (colloquial)
Related terms
- see: αναστατώνω (anastatóno, “to disturb, to put in a panic”)