αναστάτωση
Greek
Noun
αναστάτωση • (anastátosi) f (plural αναστατώσεις)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναστάτωση (anastátosi) | αναστατώσεις (anastatóseis) |
| genitive | αναστάτωσης (anastátosis) | αναστατώσεων (anastatóseon) |
| accusative | αναστάτωση (anastátosi) | αναστατώσεις (anastatóseis) |
| vocative | αναστάτωση (anastátosi) | αναστατώσεις (anastatóseis) |
Older or formal genitive singular: αναστατώσεως (anastatóseos)
Synonyms
- ανακατωσούρα f (anakatosoúra)
- αλαλούμ n (alaloúm) (colloquial)
Related terms
- see: αναστατώνω (anastatóno, “to disturb, to put in a panic”)