αναστηλωτής

Greek

Noun

αναστηλωτής • (anastilotís) m (plural αναστηλωτές, feminine αναστηλώτρια)

  1. restorer, rebuilder

Declension

Declension of αναστηλωτής
singular plural
nominative αναστηλωτής (anastilotís) αναστηλωτές (anastilotés)
genitive αναστηλωτή (anastilotí) αναστηλωτών (anastilotón)
accusative αναστηλωτή (anastilotí) αναστηλωτές (anastilotés)
vocative αναστηλωτή (anastilotí) αναστηλωτές (anastilotés)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.