ανασχετικό
Greek
Noun
ανασχετικό • (anaschetikó) n (plural ανασχετικά)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανασχετικό (anaschetikó) | ανασχετικά (anaschetiká) |
| genitive | ανασχετικού (anaschetikoú) | ανασχετικών (anaschetikón) |
| accusative | ανασχετικό (anaschetikó) | ανασχετικά (anaschetiká) |
| vocative | ανασχετικό (anaschetikó) | ανασχετικά (anaschetiká) |
Related terms
- ανασχετικός (anaschetikós, “inhibiting, deterrent”, adjective)