ανεικονικός
Greek
Etymology
Learnedly from αν- (an-, α- privative) + εικονικός (eikonikós).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.ni.ko.niˈkos/
- Hyphenation: α‧νει‧κο‧νι‧κός
Adjective
ανεικονικός • (aneikonikós) m (feminine ανεικονική, neuter ανεικονικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανεικονικός (aneikonikós) | ανεικονική (aneikonikí) | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονικοί (aneikonikoí) | ανεικονικές (aneikonikés) | ανεικονικά (aneikoniká) | |
| genitive | ανεικονικού (aneikonikoú) | ανεικονικής (aneikonikís) | ανεικονικού (aneikonikoú) | ανεικονικών (aneikonikón) | ανεικονικών (aneikonikón) | ανεικονικών (aneikonikón) | |
| accusative | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονική (aneikonikí) | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονικούς (aneikonikoús) | ανεικονικές (aneikonikés) | ανεικονικά (aneikoniká) | |
| vocative | ανεικονικέ (aneikoniké) | ανεικονική (aneikonikí) | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονικοί (aneikonikoí) | ανεικονικές (aneikonikés) | ανεικονικά (aneikoniká) | |
Antonyms
- εικονικός (eikonikós)
References
- ^ ανεικονικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language