ανεκδίκαστος
Greek
Adjective
ανεκδίκαστος • (anekdíkastos) m (feminine ανεκδίκαστη, neuter ανεκδίκαστο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανεκδίκαστος (anekdíkastos) | ανεκδίκαστη (anekdíkasti) | ανεκδίκαστο (anekdíkasto) | ανεκδίκαστοι (anekdíkastoi) | ανεκδίκαστες (anekdíkastes) | ανεκδίκαστα (anekdíkasta) | |
| genitive | ανεκδίκαστου (anekdíkastou) | ανεκδίκαστης (anekdíkastis) | ανεκδίκαστου (anekdíkastou) | ανεκδίκαστων (anekdíkaston) | ανεκδίκαστων (anekdíkaston) | ανεκδίκαστων (anekdíkaston) | |
| accusative | ανεκδίκαστο (anekdíkasto) | ανεκδίκαστη (anekdíkasti) | ανεκδίκαστο (anekdíkasto) | ανεκδίκαστους (anekdíkastous) | ανεκδίκαστες (anekdíkastes) | ανεκδίκαστα (anekdíkasta) | |
| vocative | ανεκδίκαστε (anekdíkaste) | ανεκδίκαστη (anekdíkasti) | ανεκδίκαστο (anekdíkasto) | ανεκδίκαστοι (anekdíkastoi) | ανεκδίκαστες (anekdíkastes) | ανεκδίκαστα (anekdíkasta) | |
Related terms
- see: δίκη f (díki, “trial”)