ανεπαρκώς

From αν- (an-, α- privative) +‎ επαρκώς (eparkós, “sufficiently”); calque of English insufficiently. First attested 1859.

• IPA^(key): /anepaɾˈkos/
• Hyphenation: αν‧ε‧παρ‧κώς

ανεπαρκώς • (aneparkós)

1. insufficiently, inadequately, unsuitably

   Έχτισε το σπίτι ανεπαρκώς και έπεσε το ταβάνι.

   Échtise to spíti aneparkós kai épese to taváni.

   He built the house inadequately and the roof fell in.

• επαρκώς (eparkós, “sufficiently”)
• αρκετά (arketá, “enough”)

• ανεπαρκής (aneparkís, “insufficient”)
• ανεπάρκεια f (anepárkeia, “insufficiency, incompetence”)