ανιδιοτελής

Greek

Adjective

ανιδιοτελής • (anidiotelís) m (feminine ανιδιοτελής, neuter ανιδιοτελές)

  1. unselfish, selfless
  2. disinterested, impartial

Declension

Declension of ανιδιοτελής
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανιδιοτελής (anidiotelís) ανιδιοτελής (anidiotelís) ανιδιοτελές (anidiotelés) ανιδιοτελείς (anidioteleís) ανιδιοτελείς (anidioteleís) ανιδιοτελή (anidiotelí)
genitive ανιδιοτελούς (anidioteloús)
ανιδιοτελή (anidiotelí) 		ανιδιοτελούς (anidioteloús) ανιδιοτελούς (anidioteloús) ανιδιοτελών (anidiotelón) ανιδιοτελών (anidiotelón) ανιδιοτελών (anidiotelón)
accusative ανιδιοτελή (anidiotelí) ανιδιοτελή (anidiotelí) ανιδιοτελές (anidiotelés) ανιδιοτελείς (anidioteleís) ανιδιοτελείς (anidioteleís) ανιδιοτελή (anidiotelí)
vocative ανιδιοτελή (anidiotelí)
ανιδιοτελής (anidiotelís) 		ανιδιοτελής (anidiotelís) ανιδιοτελές (anidiotelés) ανιδιοτελείς (anidioteleís) ανιδιοτελείς (anidioteleís) ανιδιοτελή (anidiotelí)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.