ανομιμοποίητος

Greek

Adjective

ανομιμοποίητος • (anomimopoíitos) m (feminine ανομιμοποίητη, neuter ανομιμοποίητο)

  1. unlegalised

Declension

Declension of ανομιμοποίητος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανομιμοποίητος (anomimopoíitos) ανομιμοποίητη (anomimopoíiti) ανομιμοποίητο (anomimopoíito) ανομιμοποίητοι (anomimopoíitoi) ανομιμοποίητες (anomimopoíites) ανομιμοποίητα (anomimopoíita)
genitive ανομιμοποίητου (anomimopoíitou) ανομιμοποίητης (anomimopoíitis) ανομιμοποίητου (anomimopoíitou) ανομιμοποίητων (anomimopoíiton) ανομιμοποίητων (anomimopoíiton) ανομιμοποίητων (anomimopoíiton)
accusative ανομιμοποίητο (anomimopoíito) ανομιμοποίητη (anomimopoíiti) ανομιμοποίητο (anomimopoíito) ανομιμοποίητους (anomimopoíitous) ανομιμοποίητες (anomimopoíites) ανομιμοποίητα (anomimopoíita)
vocative ανομιμοποίητε (anomimopoíite) ανομιμοποίητη (anomimopoíiti) ανομιμοποίητο (anomimopoíito) ανομιμοποίητοι (anomimopoíitoi) ανομιμοποίητες (anomimopoíites) ανομιμοποίητα (anomimopoíita)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.