ανυπαίτιος

Greek

Etymology

α- (a-) +‎ υπαίτιος (ypaítios)

Adjective

ανυπαίτιος • (anypaítios) m (feminine ανυπαίτια, neuter ανυπαίτιο)

  1. (law) not guilty, not responsible
    Antonyms: υπαίτιος (ypaítios), υπεύθυνος (ypéfthynos)

Declension

Declension of ανυπαίτιος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανυπαίτιος (anypaítios) ανυπαίτια (anypaítia) ανυπαίτιο (anypaítio) ανυπαίτιοι (anypaítioi) ανυπαίτιες (anypaíties) ανυπαίτια (anypaítia)
genitive ανυπαίτιου (anypaítiou) ανυπαίτιας (anypaítias) ανυπαίτιου (anypaítiou) ανυπαίτιων (anypaítion) ανυπαίτιων (anypaítion) ανυπαίτιων (anypaítion)
accusative ανυπαίτιο (anypaítio) ανυπαίτια (anypaítia) ανυπαίτιο (anypaítio) ανυπαίτιους (anypaítious) ανυπαίτιες (anypaíties) ανυπαίτια (anypaítia)
vocative ανυπαίτιε (anypaítie) ανυπαίτια (anypaítia) ανυπαίτιο (anypaítio) ανυπαίτιοι (anypaítioi) ανυπαίτιες (anypaíties) ανυπαίτια (anypaítia)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.