απαρχαιωμένος

Greek

Alternative forms

απηρχαιωμένος (apirchaioménos) (dated)

Etymology

Perfect participle of απαρχαιώνομαι (aparchaiónomai), passive voice of απαρχαιώνω. From Ancient Greek ἀπηρχαιωμένος (apērkhaiōménos) perfect participle of the passive verb ἀπαρχαιόομαι / ἀπαρχαιοῦμαι.

Pronunciation

IPA^(key): /a.par.çe.oˈme.nos/
Hyphenation: α‧παρ‧χαι‧ω‧μέ‧νος

Participle

απαρχαιωμένος • (aparchaioménos) m (feminine απαρχαιωμένη, neuter απαρχαιωμένο)

antiquated, outdated, obsolete
old-fashioned, antiquated
Μια απαρχαιωμένη μέθοδος διδασκαλίας. ― Mia aparchaioméni méthodos didaskalías. ― An old-fashioned teaching method.

Έχει απαρχαιωμένες αντιλήψεις. ― Échei aparchaioménes antilípseis. ― He/she has old-fashioned views.

Declension

Declension of απαρχαιωμένος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαρχαιωμένος (aparchaioménos)	απαρχαιωμένη (aparchaioméni)	απαρχαιωμένο (aparchaioméno)	απαρχαιωμένοι (aparchaioménoi)	απαρχαιωμένες (aparchaioménes)	απαρχαιωμένα (aparchaioména)
genitive	απαρχαιωμένου (aparchaioménou)	απαρχαιωμένης (aparchaioménis)	απαρχαιωμένου (aparchaioménou)	απαρχαιωμένων (aparchaioménon)	απαρχαιωμένων (aparchaioménon)	απαρχαιωμένων (aparchaioménon)
accusative	απαρχαιωμένο (aparchaioméno)	απαρχαιωμένη (aparchaioméni)	απαρχαιωμένο (aparchaioméno)	απαρχαιωμένους (aparchaioménous)	απαρχαιωμένες (aparchaioménes)	απαρχαιωμένα (aparchaioména)
vocative	απαρχαιωμένε (aparchaioméne)	απαρχαιωμένη (aparchaioméni)	απαρχαιωμένο (aparchaioméno)	απαρχαιωμένοι (aparchaioménoi)	απαρχαιωμένες (aparchaioménes)	απαρχαιωμένα (aparchaioména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απαρχαιωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απαρχαιωμένος, etc.)