απειθαρχώ

Greek

Verb

απειθαρχώ • (apeitharchó) (past απειθάρχησα)

  1. to disobey, to be insubordinate
    Synonym: απειθώ (apeithó)

Conjugation

απειθαρχώ   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg απειθαρχήσω
2 sg απειθαρχείς απειθαρχήσεις
3 sg απειθαρχεί απειθαρχήσει
1 pl απειθαρχούμε απειθαρχήσουμε, [-ομε]
2 pl απειθαρχείτε απειθαρχήσετε
3 pl απειθαρχούν(ε) απειθαρχήσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg απειθαρχούσα απειθάρχησα
2 sg απειθαρχούσες απειθάρχησες
3 sg απειθαρχούσε απειθάρχησε
1 pl απειθαρχούσαμε απειθαρχήσαμε
2 pl απειθαρχούσατε απειθαρχήσατε
3 pl απειθαρχούσαν(ε) απειθάρχησαν, απειθαρχήσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα απειθαρχήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα απειθαρχείς, … θα απειθαρχήσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … απειθαρχήσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … απειθαρχήσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … απειθαρχήσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — απειθάρχησε
2 pl απειθαρχείτε απειθαρχήστε
Other forms
Active present participle ➤   απειθαρχώντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας απειθαρχήσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   απειθαρχήσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.