αποδείχνω

Greek

Pronunciation

  • IPA(key): /a.poˈði.xno/
  • Hyphenation: α‧πο‧δεί‧χνω

Verb

αποδείχνω • (apodeíchno) (past απόδειξα/απέδειξα, passive αποδείχνομαι)

  1. (demotic) alternative form of αποδεικνύω (apodeiknýo)

Conjugation

αποδείχνω   αποδείχνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg αποδείξω αποδείχνομαι αποδειχτώ3
2 sg αποδείχνεις αποδείξεις αποδείχνεσαι αποδειχτείς
3 sg αποδείχνει αποδείξει αποδείχνεται αποδειχτεί
1 pl αποδείχνουμε, [‑ομε] αποδείξουμε, [‑ομε] αποδειχνόμαστε αποδειχτούμε
2 pl αποδείχνετε αποδείξετε αποδείχνεστε, αποδειχνόσαστε αποδειχτείτε
3 pl αποδείχνουν(ε) αποδείξουν(ε) αποδείχνονται αποδειχτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg απόδειχνα απόδειξα, απέδειξα αποδειχνόμουν(α) αποδείχτηκα3
2 sg απόδειχνες απόδειξες, απέδειξες αποδειχνόσουν(α) αποδείχτηκες
3 sg απόδειχνε απόδειξε, απέδειξε αποδειχνόταν(ε) αποδείχτηκε
1 pl αποδείχναμε αποδείξαμε αποδειχνόμασταν, (‑όμαστε) αποδειχτήκαμε
2 pl αποδείχνατε αποδείξατε αποδειχνόσασταν, (‑όσαστε) αποδειχτήκατε
3 pl απόδειχναν, αποδείχναν(ε) απόδειξαν, αποδείξαν(ε), απέδειξαν αποδείχνονταν, (αποδειχνόντουσαν) αποδείχτηκαν, αποδειχτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα αποδείξω ➤ θα αποδείχνομαι ➤ θα αποδειχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα αποδείχνεις, … θα αποδείξεις, … θα αποδείχνεσαι, … θα αποδειχτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … αποδείξει
  έχω, έχεις, … αποδειγμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … αποδειχτεί
  είμαι, είσαι, … αποδειγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … αποδείξει
  είχα, είχες, … αποδειγμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … αποδειχτεί
  ήμουν, ήσουν, … αποδειγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … αποδείξει
  θα έχω, θα έχεις, … αποδειγμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … αποδειχτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … αποδειγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg απόδειχνε απόδειξε, απόδειχ' 1 — αποδείξου
2 pl αποδείχνετε αποδείξτε, αποδείχτε2 αποδείχνεστε αποδειχτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ αποδείχνοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας αποδείξει ➤ (αποδειγμένος, ‑η, ‑o) ➤
Nonfinite form➤ αποδείξει αποδειχτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. απόδειχ' το ("show it prominently!")
 2. Colloquial.
 3. For more formal forms with -χθ- see αποδεικνύω (apodeiknýo)
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.