αποκεφαλίζω

See also: ἀποκεφαλίζω

Greek

Etymology

Learnedly, from Hellenistic Koine Greek ἀποκεφαλίζω. The figurative sense, semantic loan from French décapiter.^[1] Morphologically, from απο- (apo-, “de”) +‎ κεφάλι (kefáli, “head”) +‎ -ίζω (-ízo, suffix for verbs).

Pronunciation

IPA^(key): /a.po.ce.faˈli.zo/
Hyphenation: α‧πο‧κε‧φα‧λί‧ζω

Verb

αποκεφαλίζω • (apokefalízo) (past αποκεφάλισα, passive αποκεφαλίζομαι)

to behead, decapitate, decollate, guillotine
Synonym: καρατομώ (karatomó)
(figuratively) to abolish

Conjugation

αποκεφαλίζω αποκεφαλίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		αποκεφαλίσω	αποκεφαλίζομαι	αποκεφαλιστώ
2 sg	αποκεφαλίζεις	αποκεφαλίσεις	αποκεφαλίζεσαι	αποκεφαλιστείς
3 sg	αποκεφαλίζει	αποκεφαλίσει	αποκεφαλίζεται	αποκεφαλιστεί

1 pl	αποκεφαλίζουμε, [‑ομε]	αποκεφαλίσουμε, [‑ομε]	αποκεφαλιζόμαστε	αποκεφαλιστούμε
2 pl	αποκεφαλίζετε	αποκεφαλίσετε	αποκεφαλίζεστε, αποκεφαλιζόσαστε	αποκεφαλιστείτε
3 pl	αποκεφαλίζουν(ε)	αποκεφαλίσουν(ε)	αποκεφαλίζονται	αποκεφαλιστούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	αποκεφάλιζα	αποκεφάλισα	αποκεφαλιζόμουν(α)	αποκεφαλίστηκα
2 sg	αποκεφάλιζες	αποκεφάλισες	αποκεφαλιζόσουν(α)	αποκεφαλίστηκες
3 sg	αποκεφάλιζε	αποκεφάλισε	αποκεφαλιζόταν(ε)	αποκεφαλίστηκε

1 pl	αποκεφαλίζαμε	αποκεφαλίσαμε	αποκεφαλιζόμασταν, (‑όμαστε)	αποκεφαλιστήκαμε
2 pl	αποκεφαλίζατε	αποκεφαλίσατε	αποκεφαλιζόσασταν, (‑όσαστε)	αποκεφαλιστήκατε
3 pl	αποκεφάλιζαν, αποκεφαλίζαν(ε)	αποκεφάλισαν, αποκεφαλίσαν(ε)	αποκεφαλίζονταν, (αποκεφαλιζόντουσαν)	αποκεφαλίστηκαν, αποκεφαλιστήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα αποκεφαλίσω ➤	θα αποκεφαλίζομαι ➤	θα αποκεφαλιστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αποκεφαλίζεις, …	θα αποκεφαλίσεις, …	θα αποκεφαλίζεσαι, …	θα αποκεφαλιστείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αποκεφαλίσει έχω, έχεις, … αποκεφαλισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … αποκεφαλιστεί είμαι, είσαι, … αποκεφαλισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αποκεφαλίσει είχα, είχες, … αποκεφαλισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … αποκεφαλιστεί ήμουν, ήσουν, … αποκεφαλισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αποκεφαλίσει θα έχω, θα έχεις, … αποκεφαλισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … αποκεφαλιστεί θα είμαι, θα είσαι, … αποκεφαλισμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	αποκεφάλιζε	αποκεφάλισε	—	αποκεφαλίσου
2 pl	αποκεφαλίζετε	αποκεφαλίστε	αποκεφαλίζεστε	αποκεφαλιστείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αποκεφαλίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας αποκεφαλίσει ➤		αποκεφαλισμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	αποκεφαλίσει		αποκεφαλιστεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

αποκεφάλιση f (apokefálisi, “decapitation”)
αποκεφάλισμα n (apokefálisma, “decapitation”)
αποκεφαλισμός m (apokefalismós, “decapitation”)
αποκεφαλιστής m (apokefalistís, “headsman”)
and see: κεφάλι n (kefáli, “head”)

References

^ αποκεφαλίζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] αποκεφαλίζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]