απράγμων

See also: ἀπράγμων

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀπράγμων (aprágmōn).

Adjective

απράγμων • (aprágmon) m (feminine απράγμων, neuter απράγμον)

  1. learned form of άπραγος (ápragos)

Declension

Declension of απράγμων
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative απράγμων (aprágmon) απράγμων (aprágmon) απράγμον (aprágmon) απράγμονες (aprágmones) απράγμονες (aprágmones) απράγμονα (aprágmona)
genitive απράγμονος (aprágmonos) απράγμονος (aprágmonos) απράγμονος (aprágmonos) όνων (ónon) όνων (ónon) όνων (ónon)
accusative απράγμονα (aprágmona) απράγμονα (aprágmona) απράγμον (aprágmon) απράγμονες (aprágmones) απράγμονες (aprágmones) απράγμονα (aprágmona)
vocative απράγμων (aprágmon)
απράγμονα (aprágmona) 		απράγμων (aprágmon) απράγμον (aprágmon) απράγμονες (aprágmones) απράγμονες (aprágmones) απράγμονα (aprágmona)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.