αρμονικός
Greek
Adjective
αρμονικός • (armonikós) m (feminine αρμονική, neuter αρμονικό)
- harmonious
- Οι βιολιστές παράγουν αρμονικούς ήχους.
- Oi violistés parágoun armonikoús íchous.
- The violinists produce a harmonius sound.
- αρμονική συνύπαρξη ― armonikí synýparxi ― harmonious coexistence
- symmetrical
- harmonic
- απλή αρμονική ταλάντωση ― aplí armonikí talántosi ― simple harmonic motion
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αρμονικός (armonikós) | αρμονική (armonikí) | αρμονικό (armonikó) | αρμονικοί (armonikoí) | αρμονικές (armonikés) | αρμονικά (armoniká) | |
| genitive | αρμονικού (armonikoú) | αρμονικής (armonikís) | αρμονικού (armonikoú) | αρμονικών (armonikón) | αρμονικών (armonikón) | αρμονικών (armonikón) | |
| accusative | αρμονικό (armonikó) | αρμονική (armonikí) | αρμονικό (armonikó) | αρμονικούς (armonikoús) | αρμονικές (armonikés) | αρμονικά (armoniká) | |
| vocative | αρμονικέ (armoniké) | αρμονική (armonikí) | αρμονικό (armonikó) | αρμονικοί (armonikoí) | αρμονικές (armonikés) | αρμονικά (armoniká) | |
Derived terms
- απλή αρμονική ταλάντωση f (aplí armonikí talántosi, “simple harmonic motion”)
Related terms
- see: αρμονία f (armonía, “harmony”)