ατελείωτος

• ατέλειωτος (atéleiotos) (more common)

From Ancient Greek ἀτελείωτος (ateleíōtos), morphologically α- (a-, “un-, a-, not”) +‎ τελειώνω (teleióno, “to finish”).

• IPA^(key): /ateˈliotos/
• Hyphenation: α‧τε‧λεί‧ω‧τος

ατελείωτος • (ateleíotos) m (feminine ατελείωτη, neuter ατελείωτο)

1. endless, unending, neverending (never ending or seeming to end)

   Synonyms: ακατάπαυστος (akatápafstos), ατελεύτητος (ateléftitos)

   Antonym: τετελεσμένος (tetelesménos)

   Με αυτό τον άνθρωπο έχω ατελείωτες ιστορίες!

   Me aftó ton ánthropo écho ateleíotes istoríes!

   I have endless dealings with this man!

   Η πρώτη μέρα στην δουλειά μου φάνηκε ατελείωτη.

   I próti méra stin douleiá mou fánike ateleíoti.

   The first day at work seemed endless to me.

   • 1980, “Μην Κλαις [Don't Cry]”, in Michalis Bourboulis (lyrics), Ilias Andriopoulos (music), Λαϊκά Προάστια [Popular Suburbs], performed by Sotiria Bellou:

     Τα καλοκαίρια μας μικρά,
     κι ατέλειωτοι οι χειμώνες.

     Ta kalokaíria mas mikrá,
     ki atéleiotoi oi cheimónes.

     Our summers short,
     and our winters endless.

2. unfinished, incomplete (not having ended properly)

   Synonym: ατελής (atelís)

   Antonyms: ολοκληρωμένος (olokliroménos), τελειωμένος (teleioménos)

   Έφυγε και άφησε τις σπουδές της ατελείωτες.

   Éfyge kai áfise tis spoudés tis ateleíotes.

   She quit and left her studies unfinished.

• ατελείωτα (ateleíota, “endlessly, unendingly, ceaselessly”) (adverb)

• τελειώνω (teleióno, “to finish, to end”)
• τέλος n (télos, “end”)