αἰσχύνω

Ancient Greek

Etymology

From αἰσχῡ́νη (aiskhū́nē) +‎ -ῡ́νω (-ū́nō).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯s.kʰy̌ː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛsˈkʰy.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛsˈçy.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /esˈçy.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /esˈçi.no/

Verb

αἰσχῡ́νω • (aiskhū́nō)

(active voice) to disgrace, dishonour
(passive voice) to be ashamed
Synonym: αἰδέομαι (aidéomai)

Conjugation

Present: αἰσχῡ́νω, αἰσχῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰσχῡ́νω	αἰσχῡ́νεις	αἰσχῡ́νει	αἰσχῡ́νετον	αἰσχῡ́νετον	αἰσχῡ́νομεν	αἰσχῡ́νετε	αἰσχῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	αἰσχῡ́νω	αἰσχῡ́νῃς	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νωμεν	αἰσχῡ́νητε	αἰσχῡ́νωσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡ́νοιμῐ	αἰσχῡ́νοις	αἰσχῡ́νοι	αἰσχῡ́νοιτον	αἰσχῡνοίτην	αἰσχῡ́νοιμεν	αἰσχῡ́νοιτε	αἰσχῡ́νοιεν
	imperative		αἴσχῡνε	αἰσχῡνέτω	αἰσχῡ́νετον	αἰσχῡνέτων		αἰσχῡ́νετε	αἰσχῡνόντων
middle/ passive	indicative	αἰσχῡ́νομαι	αἰσχῡ́νῃ / αἰσχῡ́νει	αἰσχῡ́νεται	αἰσχῡ́νεσθον	αἰσχῡ́νεσθον	αἰσχῡνόμεθᾰ	αἰσχῡ́νεσθε	αἰσχῡ́νονται
	subjunctive	αἰσχῡ́νωμαι	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νηται	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡνώμεθᾰ	αἰσχῡ́νησθε	αἰσχῡ́νωνται
	optative	αἰσχῡνοίμην	αἰσχῡ́νοιο	αἰσχῡ́νοιτο	αἰσχῡ́νοισθον	αἰσχῡνοίσθην	αἰσχῡνοίμεθᾰ	αἰσχῡ́νοισθε	αἰσχῡ́νοιντο
	imperative		αἰσχῡ́νου	αἰσχῡνέσθω	αἰσχῡ́νεσθον	αἰσχῡνέσθων		αἰσχῡ́νεσθε	αἰσχῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἰσχῡ́νειν				αἰσχῡ́νεσθαι
participle	m	αἰσχῡ́νων				αἰσχῡνόμενος
	f	αἰσχῡ́νουσᾰ				αἰσχῡνομένη
	n	αἰσχῦνον				αἰσχῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾔσχῡνον, ᾐσχῡνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔσχῡνον	ᾔσχῡνες	ᾔσχῡνε(ν)	ᾐσχῡ́νετον	ᾐσχῡνέτην	ᾐσχῡ́νομεν	ᾐσχῡ́νετε	ᾔσχῡνον
middle/ passive	indicative	ᾐσχῡνόμην	ᾐσχῡ́νου	ᾐσχῡ́νετο	ᾐσχῡ́νεσθον	ᾐσχῡνέσθην	ᾐσχῡνόμεθᾰ	ᾐσχῡ́νεσθε	ᾐσχῡ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: αἰσχῠνέω, αἰσχῠνέομαι, αἰσχῠνθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰσχῠνέω	αἰσχῠνέεις	αἰσχῠνέει	αἰσχῠνέετον	αἰσχῠνέετον	αἰσχῠνέομεν	αἰσχῠνέετε	αἰσχῠνέουσῐ(ν)
active	optative	αἰσχῠνέοιμῐ	αἰσχῠνέοις	αἰσχῠνέοι	αἰσχῠνέοιτον	αἰσχῠνεοίτην	αἰσχῠνέοιμεν	αἰσχῠνέοιτε	αἰσχῠνέοιεν
middle	indicative	αἰσχῠνέομαι	αἰσχῠνέῃ / αἰσχῠνέει	αἰσχῠνέεται	αἰσχῠνέεσθον	αἰσχῠνέεσθον	αἰσχῠνεόμεθᾰ	αἰσχῠνέεσθε	αἰσχῠνέονται
middle	optative	αἰσχῠνεοίμην	αἰσχῠνέοιο	αἰσχῠνέοιτο	αἰσχῠνέοισθον	αἰσχῠνεοίσθην	αἰσχῠνεοίμεθᾰ	αἰσχῠνέοισθε	αἰσχῠνέοιντο
passive	indicative	αἰσχῠνθήσομαι	αἰσχῠνθήσῃ	αἰσχῠνθήσεται	αἰσχῠνθήσεσθον	αἰσχῠνθήσεσθον	αἰσχῠνθησόμεθᾰ	αἰσχῠνθήσεσθε	αἰσχῠνθήσονται
passive	optative	αἰσχῠνθησοίμην	αἰσχῠνθήσοιο	αἰσχῠνθήσοιτο	αἰσχῠνθήσοισθον	αἰσχῠνθησοίσθην	αἰσχῠνθησοίμεθᾰ	αἰσχῠνθήσοισθε	αἰσχῠνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰσχῠνέειν			αἰσχῠνέεσθαι		αἰσχῠνθήσεσθαι
participle	m	αἰσχῠνέων			αἰσχῠνεόμενος		αἰσχῠνθησόμενος
	f	αἰσχῠνέουσᾰ			αἰσχῠνεομένη		αἰσχῠνθησομένη
	n	αἰσχῠνέον			αἰσχῠνεόμενον		αἰσχῠνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: αἰσχῠνῶ, αἰσχῠνοῦμαι, αἰσχῠνθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰσχῠνῶ	αἰσχῠνεῖς	αἰσχῠνεῖ	αἰσχῠνεῖτον	αἰσχῠνεῖτον	αἰσχῠνοῦμεν	αἰσχῠνεῖτε	αἰσχῠνοῦσῐ(ν)
active	optative	αἰσχῠνοίην / αἰσχῠνοῖμῐ	αἰσχῠνοίης / αἰσχῠνοῖς	αἰσχῠνοίη / αἰσχῠνοῖ	αἰσχῠνοῖτον / αἰσχῠνοίητον	αἰσχῠνοίτην / αἰσχῠνοιήτην	αἰσχῠνοῖμεν / αἰσχῠνοίημεν	αἰσχῠνοῖτε / αἰσχῠνοίητε	αἰσχῠνοῖεν / αἰσχῠνοίησᾰν
middle	indicative	αἰσχῠνοῦμαι	αἰσχῠνῇ	αἰσχῠνεῖται	αἰσχῠνεῖσθον	αἰσχῠνεῖσθον	αἰσχῠνούμεθᾰ	αἰσχῠνεῖσθε	αἰσχῠνοῦνται
middle	optative	αἰσχῠνοίμην	αἰσχῠνοῖο	αἰσχῠνοῖτο	αἰσχῠνοῖσθον	αἰσχῠνοίσθην	αἰσχῠνοίμεθᾰ	αἰσχῠνοῖσθε	αἰσχῠνοῖντο
passive	indicative	αἰσχῠνθήσομαι	αἰσχῠνθήσῃ	αἰσχῠνθήσεται	αἰσχῠνθήσεσθον	αἰσχῠνθήσεσθον	αἰσχῠνθησόμεθᾰ	αἰσχῠνθήσεσθε	αἰσχῠνθήσονται
passive	optative	αἰσχῠνθησοίμην	αἰσχῠνθήσοιο	αἰσχῠνθήσοιτο	αἰσχῠνθήσοισθον	αἰσχῠνθησοίσθην	αἰσχῠνθησοίμεθᾰ	αἰσχῠνθήσοισθε	αἰσχῠνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰσχῠνεῖν			αἰσχῠνεῖσθαι		αἰσχῠνθήσεσθαι
participle	m	αἰσχῠνῶν			αἰσχῠνούμενος		αἰσχῠνθησόμενος
	f	αἰσχῠνοῦσᾰ			αἰσχῠνουμένη		αἰσχῠνθησομένη
	n	αἰσχῠνοῦν			αἰσχῠνούμενον		αἰσχῠνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾔσχῡνᾰ, ᾐσχῡνᾰ́μην, ᾐσχῡ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔσχῡνᾰ	ᾔσχῡνᾰς	ᾔσχῡνε(ν)	ᾐσχῡ́νᾰτον	ᾐσχῡνᾰ́την	ᾐσχῡ́νᾰμεν	ᾐσχῡ́νᾰτε	ᾔσχῡνᾰν
	subjunctive	αἰσχῡ́νω	αἰσχῡ́νῃς	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νωμεν	αἰσχῡ́νητε	αἰσχῡ́νωσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡ́ναιμῐ	αἰσχῡ́νειᾰς / αἰσχῡ́ναις	αἰσχῡ́νειε(ν) / αἰσχῡ́ναι	αἰσχῡ́ναιτον	αἰσχῡναίτην	αἰσχῡ́ναιμεν	αἰσχῡ́ναιτε	αἰσχῡ́νειᾰν / αἰσχῡ́ναιεν
	imperative		αἴσχῡνον	αἰσχῡνᾰ́τω	αἰσχῡ́νᾰτον	αἰσχῡνᾰ́των		αἰσχῡ́νᾰτε	αἰσχῡνᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐσχῡνᾰ́μην	ᾐσχῡ́νω	ᾐσχῡ́νᾰτο	ᾐσχῡ́νᾰσθον	ᾐσχῡνᾰ́σθην	ᾐσχῡνᾰ́μεθᾰ	ᾐσχῡ́νᾰσθε	ᾐσχῡ́νᾰντο
	subjunctive	αἰσχῡ́νωμαι	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νηται	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡνώμεθᾰ	αἰσχῡ́νησθε	αἰσχῡ́νωνται
	optative	αἰσχῡναίμην	αἰσχῡ́ναιο	αἰσχῡ́ναιτο	αἰσχῡ́ναισθον	αἰσχῡναίσθην	αἰσχῡναίμεθᾰ	αἰσχῡ́ναισθε	αἰσχῡ́ναιντο
	imperative		αἴσχῡναι	αἰσχῡνᾰ́σθω	αἰσχῡ́νᾰσθον	αἰσχῡνᾰ́σθων		αἰσχῡ́νᾰσθε	αἰσχῡνᾰ́σθων
passive	indicative	ᾐσχῡ́νθην	ᾐσχῡ́νθης	ᾐσχῡ́νθη	ᾐσχῡ́νθητον	ᾐσχῡνθήτην	ᾐσχῡ́νθημεν	ᾐσχῡ́νθητε	ᾐσχῡ́νθησᾰν
	subjunctive	αἰσχῡνθῶ	αἰσχῡνθῇς	αἰσχῡνθῇ	αἰσχῡνθῆτον	αἰσχῡνθῆτον	αἰσχῡνθῶμεν	αἰσχῡνθῆτε	αἰσχῡνθῶσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡνθείην	αἰσχῡνθείης	αἰσχῡνθείη	αἰσχῡνθεῖτον / αἰσχῡνθείητον	αἰσχῡνθείτην / αἰσχῡνθειήτην	αἰσχῡνθεῖμεν / αἰσχῡνθείημεν	αἰσχῡνθεῖτε / αἰσχῡνθείητε	αἰσχῡνθεῖεν / αἰσχῡνθείησᾰν
	imperative		αἰσχῡ́νθητῐ	αἰσχῡνθήτω	αἰσχῡ́νθητον	αἰσχῡνθήτων		αἰσχῡ́νθητε	αἰσχῡνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰσχῦναι			αἰσχῡ́νᾰσθαι		αἰσχῡνθῆναι
participle	m	αἰσχῡ́νᾱς			αἰσχῡνᾰ́μενος		αἰσχῡνθείς
	f	αἰσχῡ́νᾱσᾰ			αἰσχῡνᾰμένη		αἰσχῡνθεῖσᾰ
	n	αἰσχῦνᾰν			αἰσχῡνᾰ́μενον		αἰσχῡνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ᾐσχῡμμένος (ēiskhūmménos)
καταισχύνω (kataiskhúnō)
προσκαταισχύνω (proskataiskhúnō)
συναισχύνω (sunaiskhúnō)