αὐδώμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /au̯.dɔ̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /awˈdo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aβˈðo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /avˈðo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /avˈðo.me.nos/

Participle

αὐδώμενος • (audṓmenos) m (feminine αὐδωμένη, neuter αὐδώμενον); first/second declension

present mediopassive participle contracted of αὐδάω (audáō)

Declension

First and second declension of αὐδώμενος; αὐδωμένη; αὐδώμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	αὐδώμενος audṓmenos	αὐδωμένη audōménē	αὐδώμενον audṓmenon	αὐδωμένω audōménō	αὐδωμένᾱ audōménā	αὐδωμένω audōménō	αὐδώμενοι audṓmenoi	αὐδώμεναι audṓmenai	αὐδώμενᾰ audṓmenă
Genitive	αὐδωμένου audōménou	αὐδωμένης audōménēs	αὐδωμένου audōménou	αὐδωμένοιν audōménoin	αὐδωμέναιν audōménain	αὐδωμένοιν audōménoin	αὐδωμένων audōménōn	αὐδωμένων audōménōn	αὐδωμένων audōménōn
Dative	αὐδωμένῳ audōménōi	αὐδωμένῃ audōménēi	αὐδωμένῳ audōménōi	αὐδωμένοιν audōménoin	αὐδωμέναιν audōménain	αὐδωμένοιν audōménoin	αὐδωμένοις audōménois	αὐδωμέναις audōménais	αὐδωμένοις audōménois
Accusative	αὐδώμενον audṓmenon	αὐδωμένην audōménēn	αὐδώμενον audṓmenon	αὐδωμένω audōménō	αὐδωμένᾱ audōménā	αὐδωμένω audōménō	αὐδωμένους audōménous	αὐδωμένᾱς audōménās	αὐδώμενᾰ audṓmenă
Vocative	αὐδώμενε audṓmene	αὐδωμένη audōménē	αὐδώμενον audṓmenon	αὐδωμένω audōménō	αὐδωμένᾱ audōménā	αὐδωμένω audōménō	αὐδώμενοι audṓmenoi	αὐδώμεναι audṓmenai	αὐδώμενᾰ audṓmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	αὐδωμένως audōménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.