βήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Either from Pre-Greek or onomatopoeic origin.

Pronunciation

 

Verb

βήσσω • (bḗssō)

  1. to cough

Inflection

   Present: βήσσω, βήσσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βήσσω βήσσεις βήσσει βήσσετον βήσσετον βήσσομεν βήσσετε βήσσουσῐ(ν)
subjunctive βήσσω βήσσῃς βήσσῃ βήσσητον βήσσητον βήσσωμεν βήσσητε βήσσωσῐ(ν)
optative βήσσοιμῐ βήσσοις βήσσοι βήσσοιτον βησσοίτην βήσσοιμεν βήσσοιτε βήσσοιεν
imperative   βῆσσε βησσέτω βήσσετον βησσέτων   βήσσετε βησσόντων
middle/
passive 		indicative βήσσομαι βήσσῃ / βήσσει βήσσεται βήσσεσθον βήσσεσθον βησσόμεθᾰ βήσσεσθε βήσσονται
subjunctive βήσσωμαι βήσσῃ βήσσηται βήσσησθον βήσσησθον βησσώμεθᾰ βήσσησθε βήσσωνται
optative βησσοίμην βήσσοιο βήσσοιτο βήσσοισθον βησσοίσθην βησσοίμεθᾰ βήσσοισθε βήσσοιντο
imperative   βήσσου βησσέσθω βήσσεσθον βησσέσθων   βήσσεσθε βησσέσθων
active middle/passive
infinitive βήσσειν βήσσεσθαι
participle m βήσσων βησσόμενος
f βήσσουσᾰ βησσομένη
n βῆσσον βησσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βήξω, βήξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βήξω βήξεις βήξει βήξετον βήξετον βήξομεν βήξετε βήξουσῐ(ν)
optative βήξοιμῐ βήξοις βήξοι βήξοιτον βηξοίτην βήξοιμεν βήξοιτε βήξοιεν
middle indicative βήξομαι βήξῃ / βήξει βήξεται βήξεσθον βήξεσθον βηξόμεθᾰ βήξεσθε βήξονται
optative βηξοίμην βήξοιο βήξοιτο βήξοισθον βηξοίσθην βηξοίμεθᾰ βήξοισθε βήξοιντο
active middle
infinitive βήξειν βήξεσθαι
participle m βήξων βηξόμενος
f βήξουσᾰ βηξομένη
n βῆξον βηξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔβηξᾰ, ἐβηξᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔβηξᾰ ἔβηξᾰς ἔβηξε(ν) ἐβήξᾰτον ἐβηξᾰ́την ἐβήξᾰμεν ἐβήξᾰτε ἔβηξᾰν
subjunctive βήξω βήξῃς βήξῃ βήξητον βήξητον βήξωμεν βήξητε βήξωσῐ(ν)
optative βήξαιμῐ βήξειᾰς / βήξαις βήξειε(ν) / βήξαι βήξαιτον βηξαίτην βήξαιμεν βήξαιτε βήξειᾰν / βήξαιεν
imperative   βῆξον βηξᾰ́τω βήξᾰτον βηξᾰ́των   βήξᾰτε βηξᾰ́ντων
middle indicative ἐβηξᾰ́μην ἐβήξω ἐβήξᾰτο ἐβήξᾰσθον ἐβηξᾰ́σθην ἐβηξᾰ́μεθᾰ ἐβήξᾰσθε ἐβήξᾰντο
subjunctive βήξωμαι βήξῃ βήξηται βήξησθον βήξησθον βηξώμεθᾰ βήξησθε βήξωνται
optative βηξαίμην βήξαιο βήξαιτο βήξαισθον βηξαίσθην βηξαίμεθᾰ βήξαισθε βήξαιντο
imperative   βῆξαι βηξᾰ́σθω βήξᾰσθον βηξᾰ́σθων   βήξᾰσθε βηξᾰ́σθων
active middle
infinitive βῆξαι βήξᾰσθαι
participle m βήξᾱς βηξᾰ́μενος
f βήξᾱσᾰ βηξᾰμένη
n βῆξᾰν βηξᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.