βακχεία

Ancient Greek

From Βάκχος (Bákkhos, “Bacchus”) +‎ -είᾱ (-eíā).

βᾰκχείᾱ • (băkkheíā) f (genitive βᾰκχείᾱς); first declension

First declension of ἡ βᾰκχείᾱ; τῆς βᾰκχείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ βᾰκχείᾱ hē băkkheíā	τὼ βᾰκχείᾱ tṑ băkkheíā	αἱ βᾰκχεῖαι hai băkkheîai
Genitive	τῆς βᾰκχείᾱς tês băkkheíās	τοῖν βᾰκχείαιν toîn băkkheíain	τῶν βᾰκχειῶν tôn băkkheiôn
Dative	τῇ βᾰκχείᾳ tēî băkkheíāi	τοῖν βᾰκχείαιν toîn băkkheíain	ταῖς βᾰκχείαις taîs băkkheíais
Accusative	τὴν βᾰκχείᾱν tḕn băkkheíān	τὼ βᾰκχείᾱ tṑ băkkheíā	τᾱ̀ς βᾰκχείᾱς tā̀s băkkheíās
Vocative	βᾰκχείᾱ băkkheíā	βᾰκχείᾱ băkkheíā	βᾰκχεῖαι băkkheîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.