βεβιασμένος

Ancient Greek

Etymology

Participle of βεβῐ́ᾰσμαι, passive perfect of βῐάζω (bĭázō, “I use force”), with reduplication β-ε-βιασ-μένος > βεβιασμένος.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /be.bi.az.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /be.bi.azˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βe.βi.azˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ve.vi.azˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ve.vi.azˈme.nos/

Participle

βεβιασμένος • (bebiasménos) m (feminine βεβῐᾰσμένη, neuter βεβῐᾰσμένον); first/second declension

forced

Inflection

First and second declension of βεβῐᾰσμένος; βεβῐᾰσμένη; βεβῐᾰσμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	βεβῐᾰσμένος bebĭăsménos	βεβῐᾰσμένη bebĭăsménē	βεβῐᾰσμένον bebĭăsménon	βεβῐᾰσμένω bebĭăsménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebĭăsménā	βεβῐᾰσμένω bebĭăsménō	βεβῐᾰσμένοι bebĭăsménoi	βεβῐᾰσμέναι bebĭăsménai	βεβῐᾰσμένᾰ bebĭăsménă
Genitive	βεβῐᾰσμένου bebĭăsménou	βεβῐᾰσμένης bebĭăsménēs	βεβῐᾰσμένου bebĭăsménou	βεβῐᾰσμένοιν bebĭăsménoin	βεβῐᾰσμέναιν bebĭăsménain	βεβῐᾰσμένοιν bebĭăsménoin	βεβῐᾰσμένων bebĭăsménōn	βεβῐᾰσμένων bebĭăsménōn	βεβῐᾰσμένων bebĭăsménōn
Dative	βεβῐᾰσμένῳ bebĭăsménōi	βεβῐᾰσμένῃ bebĭăsménēi	βεβῐᾰσμένῳ bebĭăsménōi	βεβῐᾰσμένοιν bebĭăsménoin	βεβῐᾰσμέναιν bebĭăsménain	βεβῐᾰσμένοιν bebĭăsménoin	βεβῐᾰσμένοις bebĭăsménois	βεβῐᾰσμέναις bebĭăsménais	βεβῐᾰσμένοις bebĭăsménois
Accusative	βεβῐᾰσμένον bebĭăsménon	βεβῐᾰσμένην bebĭăsménēn	βεβῐᾰσμένον bebĭăsménon	βεβῐᾰσμένω bebĭăsménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebĭăsménā	βεβῐᾰσμένω bebĭăsménō	βεβῐᾰσμένους bebĭăsménous	βεβῐᾰσμένᾱς bebĭăsménās	βεβῐᾰσμένᾰ bebĭăsménă
Vocative	βεβῐᾰσμένε bebĭăsméne	βεβῐᾰσμένη bebĭăsménē	βεβῐᾰσμένον bebĭăsménon	βεβῐᾰσμένω bebĭăsménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebĭăsménā	βεβῐᾰσμένω bebĭăsménō	βεβῐᾰσμένοι bebĭăsménoi	βεβῐᾰσμέναι bebĭăsménai	βεβῐᾰσμένᾰ bebĭăsménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	βεβῐᾰσμένως bebĭăsménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Greek: βεβιασμένος (veviasménos), βιασμένος (viasménos) (learned)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek βεβῐᾰσμένος (bebĭăsménos).^[1] Formal perfect participle of βιάζομαι (viázomai), passive voice of βιάζω² ("Ι rush"). It retains the ancient reduplication βε-β...-.

Pronunciation

IPA^(key): /ve.vi.aˈzme.nos/
Hyphenation: βε‧βι‧α‧σμέ‧νος

Participle

βεβιασμένος • (veviasménos) m (feminine βεβιασμένη, neuter βεβιασμένο)

hurried, rushed

Usage notes

See also the corresponding standard Modern Greek participle βιασμένος (viasménos, “raped”) from βιάζω¹ ("Ι rape")

Declension

Declension of βεβιασμένος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	βεβιασμένος (veviasménos)	βεβιασμένη (veviasméni)	βεβιασμένο (veviasméno)	βεβιασμένοι (veviasménoi)	βεβιασμένες (veviasménes)	βεβιασμένα (veviasména)
genitive	βεβιασμένου (veviasménou)	βεβιασμένης (veviasménis)	βεβιασμένου (veviasménou)	βεβιασμένων (veviasménon)	βεβιασμένων (veviasménon)	βεβιασμένων (veviasménon)
accusative	βεβιασμένο (veviasméno)	βεβιασμένη (veviasméni)	βεβιασμένο (veviasméno)	βεβιασμένους (veviasménous)	βεβιασμένες (veviasménes)	βεβιασμένα (veviasména)
vocative	βεβιασμένε (veviasméne)	βεβιασμένη (veviasméni)	βεβιασμένο (veviasméno)	βεβιασμένοι (veviasménoi)	βεβιασμένες (veviasménes)	βεβιασμένα (veviasména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βεβιασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βεβιασμένος, etc.)

References

^ βεβιασμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] βεβιασμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]