βησόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /bɛː.só.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /be̝ˈso.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βiˈso.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /viˈso.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /viˈso.me.nos/

Participle

βησόμενος • (bēsómenos) m (feminine βησομένη, neuter βησόμενον); first/third declension

future mediopassive participle of βαίνω (baínō)

Inflection

First and second declension of βησόμενος; βησομένη; βησόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	βησόμενος bēsómenos	βησομένη bēsoménē	βησόμενον bēsómenon	βησομένω bēsoménō	βησομένᾱ bēsoménā	βησομένω bēsoménō	βησόμενοι bēsómenoi	βησόμεναι bēsómenai	βησόμενᾰ bēsómenă
Genitive	βησομένου bēsoménou	βησομένης bēsoménēs	βησομένου bēsoménou	βησομένοιν bēsoménoin	βησομέναιν bēsoménain	βησομένοιν bēsoménoin	βησομένων bēsoménōn	βησομένων bēsoménōn	βησομένων bēsoménōn
Dative	βησομένῳ bēsoménōi	βησομένῃ bēsoménēi	βησομένῳ bēsoménōi	βησομένοιν bēsoménoin	βησομέναιν bēsoménain	βησομένοιν bēsoménoin	βησομένοις bēsoménois	βησομέναις bēsoménais	βησομένοις bēsoménois
Accusative	βησόμενον bēsómenon	βησομένην bēsoménēn	βησόμενον bēsómenon	βησομένω bēsoménō	βησομένᾱ bēsoménā	βησομένω bēsoménō	βησομένους bēsoménous	βησομένᾱς bēsoménās	βησόμενᾰ bēsómenă
Vocative	βησόμενε bēsómene	βησομένη bēsoménē	βησόμενον bēsómenon	βησομένω bēsoménō	βησομένᾱ bēsoménā	βησομένω bēsoménō	βησόμενοι bēsómenoi	βησόμεναι bēsómenai	βησόμενᾰ bēsómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	βησομένως bēsoménōs			βησομενώτερος bēsomenṓteros			βησομενώτᾰτος bēsomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.