βουληφόρος

Ancient Greek

Etymology

From βουλή (boulḗ, “counsel”) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /buː.lɛː.pʰó.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bu.le̝ˈpʰo.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βu.liˈɸo.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vu.liˈfo.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vu.liˈfo.ros/

Adjective

βουληφόρος • (boulēphóros) m or f (neuter βουληφόρον); second declension

counselling, advising

Declension

Second declension of βουληφόρος; βουληφόρον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	βουληφόρος boulēphóros	βουληφόρον boulēphóron	βουληφόρω boulēphórō	βουληφόρω boulēphórō	βουληφόροι boulēphóroi	βουληφόρᾰ boulēphóră
Genitive	βουληφόρου boulēphórou	βουληφόρου boulēphórou	βουληφόροιν boulēphóroin	βουληφόροιν boulēphóroin	βουληφόρων boulēphórōn	βουληφόρων boulēphórōn
Dative	βουληφόρῳ boulēphórōi	βουληφόρῳ boulēphórōi	βουληφόροιν boulēphóroin	βουληφόροιν boulēphóroin	βουληφόροις boulēphórois	βουληφόροις boulēphórois
Accusative	βουληφόρον boulēphóron	βουληφόρον boulēphóron	βουληφόρω boulēphórō	βουληφόρω boulēphórō	βουληφόρους boulēphórous	βουληφόρᾰ boulēphóră
Vocative	βουληφόρε boulēphóre	βουληφόρον boulēphóron	βουληφόρω boulēphórō	βουληφόρω boulēphórō	βουληφόροι boulēphóroi	βουληφόρᾰ boulēphóră
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	βουληφόρως boulēphórōs		βουληφορώτερος boulēphorṓteros		βουληφορώτᾰτος boulēphorṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading