γήινος

Ancient Greek

Etymology

From γῆ (, earth) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

Adjective

γήινος • (gḗinosm (feminine γηίνη, neuter γήινον); first/second declension

  1. of or pertaining to earth

Declension

Descendants

  • German: Geïn (learned)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek γήινος (gḗinos).

Adjective

γήινος • (gíinosm

  1. terrestrial, earthly

Declension

Declension of γήινος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative γήινος (gíinos) γήινη (gíini) γήινο (gíino) γήινοι (gíinoi) γήινες (gíines) γήινα (gíina)
genitive γήινου (gíinou) γήινης (gíinis) γήινου (gíinou) γήινων (gíinon) γήινων (gíinon) γήινων (gíinon)
accusative γήινο (gíino) γήινη (gíini) γήινο (gíino) γήινους (gíinous) γήινες (gíines) γήινα (gíina)
vocative γήινε (gíine) γήινη (gíini) γήινο (gíino) γήινοι (gíinoi) γήινες (gíines) γήινα (gíina)

Derived terms