γήινος
Ancient Greek
Etymology
From γῆ (gê, “earth”) + -ινος (-inos).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡɛ̌ː.i.nos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈɡe̝.i.nos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈʝi.i.nos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈʝi.i.nos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈʝi.i.nos/
Adjective
γήινος • (gḗinos) m (feminine γηίνη, neuter γήινον); first/second declension
- of or pertaining to earth
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | γήῐ̈νος gḗĭ̈nos |
γηῐ̈́νη gēĭ̈́nē |
γήῐ̈νον gḗĭ̈non |
γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō |
γηῐ̈́νᾱ gēĭ̈́nā |
γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō |
γήῐ̈νοι gḗĭ̈noi |
γήῐ̈ναι gḗĭ̈nai |
γήῐ̈νᾰ gḗĭ̈nă | |||||
| Genitive | γηῐ̈́νου gēĭ̈́nou |
γηῐ̈́νης gēĭ̈́nēs |
γηῐ̈́νου gēĭ̈́nou |
γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin |
γηῐ̈́ναιν gēĭ̈́nain |
γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin |
γηῐ̈́νων gēĭ̈́nōn |
γηῐ̈́νων gēĭ̈́nōn |
γηῐ̈́νων gēĭ̈́nōn | |||||
| Dative | γηῐ̈́νῳ gēĭ̈́nōi |
γηῐ̈́νῃ gēĭ̈́nēi |
γηῐ̈́νῳ gēĭ̈́nōi |
γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin |
γηῐ̈́ναιν gēĭ̈́nain |
γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin |
γηῐ̈́νοις gēĭ̈́nois |
γηῐ̈́ναις gēĭ̈́nais |
γηῐ̈́νοις gēĭ̈́nois | |||||
| Accusative | γήῐ̈νον gḗĭ̈non |
γηῐ̈́νην gēĭ̈́nēn |
γήῐ̈νον gḗĭ̈non |
γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō |
γηῐ̈́νᾱ gēĭ̈́nā |
γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō |
γηῐ̈́νους gēĭ̈́nous |
γηῐ̈́νᾱς gēĭ̈́nās |
γήῐ̈νᾰ gḗĭ̈nă | |||||
| Vocative | γήῐ̈νε gḗĭ̈ne |
γηῐ̈́νη gēĭ̈́nē |
γήῐ̈νον gḗĭ̈non |
γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō |
γηῐ̈́νᾱ gēĭ̈́nā |
γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō |
γήῐ̈νοι gḗĭ̈noi |
γήῐ̈ναι gḗĭ̈nai |
γήῐ̈νᾰ gḗĭ̈nă | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| γηῐ̈́νως gēĭ̈́nōs |
— | γηϊνώτατος gēïnṓtatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Descendants
- → German: Geïn (learned)
- → English: gein
Further reading
- “γήινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “γήινος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- γήινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- γήινος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
Greek
Etymology
From Ancient Greek γήινος (gḗinos).
Adjective
γήινος • (gíinos) m
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | γήινος (gíinos) | γήινη (gíini) | γήινο (gíino) | γήινοι (gíinoi) | γήινες (gíines) | γήινα (gíina) | |
| genitive | γήινου (gíinou) | γήινης (gíinis) | γήινου (gíinou) | γήινων (gíinon) | γήινων (gíinon) | γήινων (gíinon) | |
| accusative | γήινο (gíino) | γήινη (gíini) | γήινο (gíino) | γήινους (gíinous) | γήινες (gíines) | γήινα (gíina) | |
| vocative | γήινε (gíine) | γήινη (gíini) | γήινο (gíino) | γήινοι (gíinoi) | γήινες (gíines) | γήινα (gíina) | |
Derived terms
- εξωγήινος (exogíinos, “alien, extraterrestrial being”)