γελοῖος

See also: γέλοιος and γελοίος

Ancient Greek

From γελάω (geláō, “to laugh”) +‎ -ιος (-ios).

γελοῖος • (geloîos) m (feminine γελοίᾱ, neuter γελοῖον); first/second declension

First and second declension of γελοῖος; γελοίᾱ; γελοῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γελοῖος geloîos	γελοίᾱ geloíā	γελοῖον geloîon	γελοίω geloíō	γελοίᾱ geloíā	γελοίω geloíō	γελοῖοι geloîoi	γελοῖαι geloîai	γελοῖᾰ geloîă
Genitive	γελοίου geloíou	γελοίᾱς geloíās	γελοίου geloíou	γελοίοιν geloíoin	γελοίαιν geloíain	γελοίοιν geloíoin	γελοίων geloíōn	γελοίων geloíōn	γελοίων geloíōn
Dative	γελοίῳ geloíōi	γελοίᾳ geloíāi	γελοίῳ geloíōi	γελοίοιν geloíoin	γελοίαιν geloíain	γελοίοιν geloíoin	γελοίοις geloíois	γελοίαις geloíais	γελοίοις geloíois
Accusative	γελοῖον geloîon	γελοίᾱν geloíān	γελοῖον geloîon	γελοίω geloíō	γελοίᾱ geloíā	γελοίω geloíō	γελοίους geloíous	γελοίᾱς geloíās	γελοῖᾰ geloîă
Vocative	γελοῖε geloîe	γελοίᾱ geloíā	γελοῖον geloîon	γελοίω geloíō	γελοίᾱ geloíā	γελοίω geloíō	γελοῖοι geloîoi	γελοῖαι geloîai	γελοῖᾰ geloîă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γελοίως geloíōs			γελοιότερος geloióteros			γελοιότᾰτος geloiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.