γελόω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵelh₂- (“to laugh”).

Pronunciation

 

Verb

γελόω • (gelóō)

  1. Epic form of γελάω (geláō)
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.374-375:
      ηλέμαχον ἐρέθιζον, ἐπὶ ξείνοις γελόωντες· ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων·
      ēlémakhon eréthizon, epì xeínois gelóōntes; hôde dé tis eípeske néōn huperēnoreóntōn;
      (please add an English translation of this quotation)
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, odyssey 18.40-41:
      ὣς ἔφαθ᾿, οἱ δ᾿ ἄρα πάντες ἀνήιξαν γελόωντες, ἀμφὶ δ᾿ ἄρα πτωχοὺς κακοείμονας ἠγερέθοντο.
      hṑs éphath’, hoi d’ ára pántes anḗixan gelóōntes, amphì d’ ára ptōkhoùs kakoeímonas ēgeréthonto.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, The Sheild 281-284:
      ἔνθεν δ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρωθε νέοι κώμαζον ὑπ᾽ αὐλοῦ, τοί γε μὲν αὖ παίζοντες ὑπ᾽ ὀρχηθμῷ καὶ ἀοιδῇ, τοί γε μὲν αὖ γελόωντες ὑπ᾽ αὐλητῆρι ἕκαστος πρόσθ᾽ ἔκιον· πᾶσαν δὲ πόλιν θαλίαι τε χοροί τε
      énthen d’ aûth’ hetérōthe néoi kṓmazon hup’ auloû, toí ge mèn aû paízontes hup’ orkhēthmōî kaì aoidēî, toí ge mèn aû gelóōntes hup’ aulētêri hékastos prósth’ ékion; pâsan dè pólin thalíai te khoroí te
      (please add an English translation of this quotation)
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.390-394:
      δεῖπνον μὲν γάρ τοί γε γελοίωντες τετύκοντο ἡδὺ τε καὶ μενοεικές, ἐπεὶ μάλα πόλλ᾿ ἱέρευσαν· δόρπου δ᾿ οὐκ ἄν πως ἀχαρίστερον ἄλλο γένοιτο, οἷον δὴ τάχ᾿ ἔμελλε θεὰ καὶ καρτερὸς ἀνὴρ θησέμεναι· πρότεροι γὰρ ἀεικέα μηχανόωντο.
      deîpnon mèn gár toí ge geloíōntes tetúkonto hēdù te kaì menoeikés, epeì mála póll’ hiéreusan; dórpou d’ ouk án pōs akharísteron állo génoito, hoîon dḕ tákh’ émelle theà kaì karteròs anḕr thēsémenai; próteroi gàr aeikéa mēkhanóōnto.
      (please add an English translation of this quotation)
    • Oppian, Halieutica 3.177-183:
      βαιοὶ μὲν καρῖσιν ἀφαυροτέραις ἐρύονται, πουλυπόδων θυσάνοις ἢ καρκίνῳ ἀμφιχανόντες καρκινάσιν τ᾿ ὀλίγῃσι καὶ εἰ κρέας ἁλμυρὸν ἅπτοις πετραίαις θ᾿ ἑλμῖσι καὶ ὅττι τοι ἄγχι παρείη ἰχθυόεν· βαιοὺς δ᾿ ἐπὶ μείζοσιν ὁπλίζοιο· δείπνοις γὰρ γελόωντες ἐπισπεύδουσιν ὄλεθρον· ἦ γὰρ ἀεὶ πλωτῶν σιφλὸν γένος ὑγρὰ θεόντων.
      baioì mèn karîsin aphaurotérais erúontai, poulupódōn thusánois ḕ karkínōi amphikhanóntes karkinásin t’ olígēisi kaì ei kréas halmuròn háptois petraíais th’ helmîsi kaì hótti toi ánkhi pareíē ikhthuóen; baioùs d’ epì meízosin hoplízoio; deípnois gàr gelóōntes epispeúdousin ólethron; ê gàr aeì plōtôn siphlòn génos hugrà theóntōn.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: γελόω, γελόομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γελόω γελόεις γελόει γελόετον γελόετον γελόομεν γελόετε γελόουσῐ(ν)
subjunctive γελόω γελόῃς γελόῃ γελόητον γελόητον γελόωμεν γελόητε γελόωσῐ(ν)
optative γελόοιμῐ γελόοις γελόοι γελόοιτον γελοοίτην γελόοιμεν γελόοιτε γελόοιεν
imperative   γέλοε γελοέτω γελόετον γελοέτων   γελόετε γελοόντων
middle/
passive 		indicative γελόομαι γελόεαι γελόεται γελόεσθον γελόεσθον γελοόμεθᾰ γελόεσθε γελόονται
subjunctive γελόωμαι γελόηαι γελόηται γελόησθον γελόησθον γελοώμεθᾰ γελόησθε γελόωνται
optative γελοοίμην γελόοιο γελόοιτο γελόοισθον γελοοίσθην γελοοίμεθᾰ γελόοισθε γελόοιντο
imperative   γελόεο γελοέσθω γελόεσθον γελοέσθων   γελόεσθε γελοέσθων
active middle/passive
infinitive γελόειν γελόεσθαι
participle m γελόων γελοόμενος
f γελόουσᾰ γελοομένη
n γελόον γελοόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: γελοίων, γελοιώμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γελοίων γελοίως γελοίω γελοιῶτον γελοιώτην γελοιῶμεν γελοιῶτε γελοίων
middle/
passive 		indicative γελοιώμην γελοιῶ γελοιῶτο γελοιῶσθον γελοιώσθην γελοιώμεθᾰ γελοιῶσθε γελοιῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: γελώων, γελωώμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γελώων γελώως γελώω γελωῶτον γελωώτην γελωῶμεν γελωῶτε γελώων
middle/
passive 		indicative γελωώμην γελωῶ γελωῶτο γελωῶσθον γελωώσθην γελωώμεθᾰ γελωῶσθε γελωῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

  • “γελόω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • γελόω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • γελόω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.