γενειάδα
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek γενειάς (geneiás, “beard; cheeks”) in the accusative singular case γενειᾰ́δᾰ (geneiắdă).[1] Compare Mariupol Greek е́ня (jénja).
Pronunciation
- IPA(key): /ʝe.niˈa.ða/, /ʝeˈɲa.ða/
Noun
γενειάδα • (geneiáda) f (plural γενειάδες)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | γενειάδα (geneiáda) | γενειάδες (geneiádes) |
| genitive | γενειάδας (geneiádas) | γενειάδων (geneiádon) |
| accusative | γενειάδα (geneiáda) | γενειάδες (geneiádes) |
| vocative | γενειάδα (geneiáda) | γενειάδες (geneiádes) |
References
- ^ γενειάδα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language