γενναῖος

See also: γενναίος

Ancient Greek

Etymology

From γέννα (génna, “descent, birth, origin”) +‎ -ιος (-ios). Compare ἀγενής (agenḗs).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nâi̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡenˈnɛ.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝenˈnɛ.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝenˈne.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝeˈne.os/

Adjective

γενναῖος • (gennaîos) m (feminine γενναίᾱ, neuter γενναῖον); first/second declension

Declension

First and second declension of γενναῖος; γενναίᾱ; γενναῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γενναῖος gennaîos	γενναίᾱ gennaíā	γενναῖον gennaîon	γενναίω gennaíō	γενναίᾱ gennaíā	γενναίω gennaíō	γενναῖοι gennaîoi	γενναῖαι gennaîai	γενναῖᾰ gennaîă
Genitive	γενναίου gennaíou	γενναίᾱς gennaíās	γενναίου gennaíou	γενναίοιν gennaíoin	γενναίαιν gennaíain	γενναίοιν gennaíoin	γενναίων gennaíōn	γενναίων gennaíōn	γενναίων gennaíōn
Dative	γενναίῳ gennaíōi	γενναίᾳ gennaíāi	γενναίῳ gennaíōi	γενναίοιν gennaíoin	γενναίαιν gennaíain	γενναίοιν gennaíoin	γενναίοις gennaíois	γενναίαις gennaíais	γενναίοις gennaíois
Accusative	γενναῖον gennaîon	γενναίᾱν gennaíān	γενναῖον gennaîon	γενναίω gennaíō	γενναίᾱ gennaíā	γενναίω gennaíō	γενναίους gennaíous	γενναίᾱς gennaíās	γενναῖᾰ gennaîă
Vocative	γενναῖε gennaîe	γενναίᾱ gennaíā	γενναῖον gennaîon	γενναίω gennaíō	γενναίᾱ gennaíā	γενναίω gennaíō	γενναῖοι gennaîoi	γενναῖαι gennaîai	γενναῖᾰ gennaîă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γενναίως gennaíōs			γενναιότερος gennaióteros			γενναιότᾰτος gennaiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

γενναιότης (gennaiótēs)

Descendants

Greek: γενναίος (gennaíos)