γλαύκιον
Ancient Greek
Etymology
From γλαυκός (glaukós, “blue-green, blue-grey”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡlǎu̯.ki.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈɡlaʍ.ki.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈɣlaɸ.ci.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈɣlaf.ci.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈɣlaf.ci.on/
Noun
γλαύκῐον • (glaúkĭon) n (genitive γλαυκῐ́ου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ γλαύκῐον tò glaúkĭon |
τὼ γλαυκῐ́ω tṑ glaukĭ́ō |
τᾰ̀ γλαύκῐᾰ tằ glaúkĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ γλαυκῐ́ου toû glaukĭ́ou |
τοῖν γλαυκῐ́οιν toîn glaukĭ́oin |
τῶν γλαυκῐ́ων tôn glaukĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ γλαυκῐ́ῳ tōî glaukĭ́ōi |
τοῖν γλαυκῐ́οιν toîn glaukĭ́oin |
τοῖς γλαυκῐ́οις toîs glaukĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ γλαύκῐον tò glaúkĭon |
τὼ γλαυκῐ́ω tṑ glaukĭ́ō |
τᾰ̀ γλαύκῐᾰ tằ glaúkĭă | ||||||||||
| Vocative | γλαύκῐον glaúkĭon |
γλαυκῐ́ω glaukĭ́ō |
γλαύκῐᾰ glaúkĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
Further reading
- “γλαύκιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- γλαύκιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- γλαύκιον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)